Evere, gelegen in het noordoosten van het Gewest is welbekend bij hen die op weg zijn naar de internationale luchthaven of de autosnelweg. Haar naam wordt vaak in verband gebracht met de Navo en de grote bedrijven van de Rand. Het volstaat echter even de hoofdwegen te verlaten om niet alleen een gemeente met een rijk erfgoed te ontdekken, maar ook de dorpssfeer op te snuiven.
Toch duurt het tot de jaren 1950 voordat Evere op grote schaal verstedelijkt. Nu nog treffen we in de gemeente talrijke getuigen van dit lange landelijke verleden aan, van de vele moestuintjes tot de talrijke, vaak bijzonder aantrekkelijke groene ruimten!
De vernieuwende architect Willy Van Der Meeren (1923-2002) onderscheidde zich door ontwerpen die de invloed verraden van de Congrès Internationaux d’Architecture Moderne (CIAM) en van Le Corbusier. Met een grote klemtoon op de maatschappelijke rol van de architectuur, ontwierp hij ruimten, zoals dakterrassen of binnenstraatjes, die het gemeenschapsleven moesten bevorderen en als ontmoetingsplaatsen moesten dienen.
Van Der Meeren ontwierp zijn gebouwen zelf tot in de kleinste details – van de samenstelling van de betonblokken tot en met het meubilair – en ontwikkelde systeembouwtechnieken
met geprefabriceerde modulaire elementen. Deze technieken boden twee voordelen: ze reduceerden de bouwkosten en ze maakten de toepassing mogelijk van een “vrij plan”, dat de bewoners naar believen konden aanpassen door middel van lichte panelen en losse kast
We ontdekken tijdens de wandeling enkele gebouwen van Willy Van Der Meeren:
Gebouw Van Ooteghem (beschermd in 2006) Dit hoekgebouw, dat in 1952 werd ontworpen,
combineert vijf duplexappartementen met een handelszaak en een garage. De bijzonder sobere gevels zijn samengesteld uit een eenvoudig verband van betonblokken en worden verlevendigd door felle kleuren en inspringende glazen vlakken.
De burgemeester van Evere, Franz Guillaume, deed in 1954 een beroep op Van Der Meeren voor de bouw van een flatgebouw op pijlers ‘Ieder zijn huis’ dat was geïnspireerd op de Unité d’Habitation die Le Corbusier voor Marseille had ontworpen. Het gebouw – een ware verticale stad met zwevende straten – omvatte 105 triplexappartementen.
Tussen 1957 en 1962 ontwierp de architect voor dezelfde sociale huisvestingsmaatschappij een reeks woningen voor gepensioneerden. Hij paste er het prototype van het “EGKS-huis” toe, een goedkope arbeiderswoning die hij ontwierp in samenwerking met Léon Palm. Tot slot bouwde hij tussen 1968 en 1970 nog een bejaardentehuis.
Praktische info
Wandeling door Evere.
